ศีล สมาธิ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 10 / 23

6. ปัตติทานมัย บุญที่สำเร็จด้วยการอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้แก่ผู้อื่น 7. ปัตตานุโมทนามัย บุญที่สำเร็จด้วยการอนุโมทนาในการทำบุญ หรือแสดงความยินดี ต่อความสําเร็จของคนอื่น (มีสัมมาทิฏฐิ) ภาวนา 8. ธัมมัสสวน

การทำบุญมี 10 วิธีและสามารถแบ่งเป็นบุญกิริยาวัตถุ 3 ประการคือ ทาน ศีล และกุศลกรรมบถ การรักษาศีล 5 และปฏิบัติกุศลกรรมบถ 10 ช่วยพัฒนาคุณภาพชีวิตและสร้างความมั่นใจในสังสารวัฏ ผู้ที่รักษาศีลจะไม่ต้องหวาดก

คําสอนของยาย 73 ៤២ สอนด้วยความบริสุทธิ์ เวลานี้ยายเห็นใครๆ เขาก็อยากตั้งตัวเป็น อาจารย์ ยายเห็นแล้วก็สลดใจ ไม่รู้ว่าเขาเอาอะไรมาสอน เห็นเราสอนให้หยุด เขาก็ว่าจะหยุดไปทำไม ยายบอกว่า ไม่หยุดแล้วจะเห็นธร

เนื้อหานี้เป็นการบรรยายเกี่ยวกับแนวคิดของยายที่สอนให้สิ่งสำคัญคือการหยุดเพื่อมองเห็นธรรมะ ผู้ที่ต้องการเป็นอาจารย์ควรมีความบริสุทธิ์ในกาย วาจา และใจ ยายอธิษฐานว่าถ้าได้เป็นครู ขอให้สอนศิษย์ด้วยความบริ

เนื้อหาบทที่ 1 ความสัมพันธ์ของมนุษย์กับวิถีชีวิต 1.1 ความหมายของวิถีชีวิต 1.2 ความสำคัญของวิถีชีวิต 1.2.1 จุดเริ่มต้นของวิถีชีวิต • การมีสัมมาทิฏฐิ • ความหมายของสัมมาทิฏฐิ ระดับของสัมมาทิฏฐิ ความสำคัญ

บทที่ 1 เน้นเรื่องความสัมพันธ์ของมนุษย์กับวิถีชีวิต โดยอธิบายความหมายและความสำคัญของวิถีชีวิตซึ่งขึ้นอยู่กับการมีสัมมาทิฏฐิ และการตั้งเป้าหมายชีวิตที่มีความหมายสูงสุด การบทที่ 1 ยังกำหนดอุปสรรคที่มนุษ

2.4 ทำบุญ กับ ทำทาน คนทั่วไปมักใช้สำนวน “ทำบุญ ทำทาน” ไปคู่กัน หรือใช้แทนกันจนคุ้นเคย โดยเวลาถวายของแด่ พระภิกษุสงฆ์ เรามักใช้คำว่า “ทำบุญ” เพราะจิตใจของผู้ให้มีความศรัทธา ต้องการบุญกุศล จึงให้เพื่อชำ

การทำบุญและทำทานเป็นสำนวนที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย โดยทำบุญหมายถึงการให้ร่วมกับความศรัทธาและต้องการบุญกุศล ส่วนทำทานคือการให้แก่ผู้ยากจนหรือผู้ด้อยโอกาส การสะสมบุญสามารถทำได้หลากหลายวิธีในทางพระพุทธศาสนา

ผู้ให้ประทีปโคมไฟ ชื่อว่าให้จักษุ บุคคลทั้งหลาย แม้มีดวงตาก็ไม่สามารถมองเห็นในที่มืดได้ ต่อเมื่อมีประทีปโคมไฟให้แสงสว่าง จึงสามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างตามความปรารถนาได้ ดังนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงต

เนื้อหาอธิบายการให้ประทีปโคมไฟที่ช่วยให้ผู้คนสามารถมองเห็นในความมืดและความสำคัญของการให้ที่พักอาศัยเพื่อทำให้ผู้คนมีความสุขและสามารถพักผ่อนให้มีพลังใหม่ นอกจากนี้ยังเน้นความสำคัญของการให้ธรรมทานซึ่งช่

กุศลธรรมทั้งมวลจะตั้งอยู่ได้เพราะอาศัยความไม่ประมาท แต่เมื่อใดเกิดประมาทเสียแล้ว กุศลก็ ไม่สามารถตั้งอยู่ได้ การดื่มสุราเป็นทางมาแห่งความประมาท เมื่อประมาทก็ได้ชื่อว่าตั้งอยู่ในอกุศล ทั้งหลาย สามารถกร

การรักษาความเป็นปกติของมนุษย์ต้องไม่ดื่มสุราเมรัย ซึ่งเปิดทางให้ประมาท กุศลจึงไม่สามารถตั้งอยู่ได้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงความสัมพันธ์ระหว่างศีล 5 กับคุณค่าของมนุษย์ โดยการไม่เบียดเบียนและเคารพสิทธ

6.2 ศีล เป็นมหาทาน การรักษาศีล ไม่เพียงเป็นการรักษาความเป็นปกติของความเป็นมนุษย์ หรือเพื่อรักษากฎเกณฑ์ใน การอยู่ร่วมกันในสังคมเอาไว้เท่านั้น แต่ยังเป็นการให้ทานที่มีคุณค่ายิ่งกว่าการให้วัตถุใดๆ ทั้งสิ

การรักษาศีล 5 นั้นถือเป็นมหาทานที่ให้ความปลอดภัยแก่ทั้งชีวิตและทรัพย์สิน ทำให้การดำเนินชีวิตเป็นไปอย่างราบรื่น ศีล 5 ประกอบด้วยการไม่ฆ่าสัตว์, ไม่ลักทรัพย์, ไม่ประพฤติผิดในกาม, ไม่พูดเท็จ และไม่ดื่มสุ

หมู่อำมาตย์จึงกราบทูลว่า พระเจ้าธนัญชัยโกรพยะนั้นทรงรักษากุรุธรรม คือ ศีล 5 อยู่เป็นนิตย์ ฝนจึงตก ลงมาในประเทศของพระองค์ทุกๆ 15 วัน ควรจะโปรดให้นำพญาช้างเผือกไปถวายคืน แล้วทูลขอจารึกกุรุธรรม ลงในแผ่นท

ในเนื้อเรื่องนี้ สะท้อนถึงการรักษาศีล 5 ของพระเจ้าธนัญชัยโกรพยะ ที่ส่งผลให้ฝนตกในอาณาจักรทุก 15 วัน เมื่อพระองค์ได้รับข้อเสนอจากหมู่อำมาตย์ให้ถ่ายทอดกุรุธรรมลงในแผ่นทอง เพื่อความสุขของประชาชน แม้จะมีค

บทที่ 9 ศีล 8 และ อุโบสถศีล 9.1 ความหมายของศีล 8 และอุโบสถศีล ศีล 8 หรือ อุโบสถศีล เป็นการยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นมาอีกขั้นหนึ่ง จากศีล 5 ทั้งยังเป็นวิธีที่มี ประสิทธิภาพมาก ในการปูพื้นฐานที่มั่นคงของกา

บทที่ 9 นี้พูดถึงศีล 8 และอุโบสถศีลซึ่งเป็นการยกระดับจิตใจเหนือศีล 5 และเป็นวิธีการพื้นฐานสำหรับการปฏิบัติธรรม การสมาทานศีล 8 และอุโบสถศีลมีแนวปฏิบัติที่เฉพาะอย่างเช่นการงดเว้นจากการฆ่าสัตว์ การพูดเท็

กิจกรรม หลังจากนักศึกษาได้ศึกษา บทที่ 9 ศีล 8 และอุโบสถศีล จบโดยสมบูรณ์แล้ว โปรดนําแบบประเมินตนเองหลังเรียนบทที่ 9 และทำกิจกรรมที่ 2 แล้วจึงศึกษาบทที่ 10 ต่อไป บ ท ที่ 9 ศีล 8 แ ล ะ อุโบสถ ศีล DOU 169

2. ศีล คือ ความตั้งใจที่จะงดเว้นจากความชั่ว ความทุจริต สิ่งที่ไม่ดีทุกประการ เพื่อกำจัดโทสะ 3. ภาวนา คือ การฝึกใจให้สงบหยุดนิ่ง เพื่อกำจัดโมหะ 12.3 วัตถุประสงค์ของทาน ศีล ภาวนา เมื่อถึงตรงนี้เราพอจะทร

บทนี้พูดถึงความสำคัญของการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา โดยเน้นว่า การให้จะช่วยให้เกิดความสุขและแก้ไขปัญหาชีวิตได้ การทำทานช่วยลดความโลภและนำไปสู่จิตใจที่บริสุทธิ์ นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าชีวิตเราควรใ

หากผู้หนึ่งเริ่มต้นทำสมาธิ ใจของเขาย่อมได้รับการพัฒนาให้สูงขึ้น ในสภาวะที่เป็นสมาธิ ใจหยุดนิ่งอยู่ท่ามกลางความสงบภายใน ย่อมปราศจากความคิด คำพูด และการกระทำในด้านร้ายต่อใครๆ กระแสแห่งความสงบและบริสุทธิ

การทำสมาธิช่วยพัฒนาจิตใจให้สูงขึ้น สร้างความสงบและบริสุทธิ์ ส่งผลดีต่อสังคม ช่วยลดความแตกต่างและสร้างความเข้าใจกัน ส่งผลให้เกิดสันติภาพจริง ๆ จากการที่ทุกคนทำความดีอย่างต่อเนื่อง ผ่านการเข้าถึงธรรมชาต

ดังนั้น ฆราวาสจึงอาจนำหลักการนี้ไปใช้ผ่าน “ทาน ศีล ภาวนา” โดยที่ “ศีล” ก็ฝึกคล้ายกับขั้น ตอนในปาฏิโมกขสังวร แต่อาจแตกต่างในแง่ของความเข้มงวดกวดขัน เช่น ในขณะที่พระภิกษุมีศีล 227 ข้อ ฆราวาสก็คงต้องรักษ

บทความนี้อธิบายถึงการนำหลักการทาน ศีล ภาวนาไปใช้ในชีวิตประจำวันของฆราวาส โดยเน้นที่การฝึกศีล 5 หรือศีล 8 การควบคุมใจผ่านการภาวนา และการไม่ยึดมั่นในทรัพย์สินภายนอก ซึ่งช่วยในการเจริญสมาธิและการรักษาศีล

5.1 อัตตัญญู คืออะไร 5.2 คุณธรรม คืออะไร เนื้อหาบทที่ 5 ขั้นตอนที่ 3 อัตตัญญู 5.3 ความสำคัญของการประเมินคุณธรรม 5.4 ธรรม 6 ประการ สำหรับใช้ประเมินคุณธรรม 5.4.1 ศรัทธา 5.4.2 ศีล 5.4.3 สุตะ 5.4.4 จาคะ 5

เนื้อหาบทนี้กล่าวถึงอัตตัญญูและคุณธรรม โดยเริ่มจากการอธิบายความหมายและความสำคัญของการประเมินคุณธรรม พร้อมนำเสนอธรรม 6 ประการที่ใช้ในการประเมินคุณธรรม ซึ่งได้แก่ ศรัทธา, ศีล, สุตะ, จาคะ, ปัญญา, และปฏิภ

ถ้าภิกษุไม่พึงรู้จักตนว่า เราเป็นผู้มีศรัทธา ศีล สุตะ จาคะ ปัญญา ปฏิภาณ เพียงเท่านี้ เราก็ไม่พึงเรียกว่าเป็นอัตตัญญู แต่เพราะภิกษุรู้จักตนว่า เราเป็นผู้มีศรัทธา ศีล สุตะ จาคะ ปัญญา ปฏิภาณ เพียงเท่านี้

บทความนี้อธิบายความหมายของอัตตัญญู ซึ่งหมายถึงการรู้จักตนในแง่ของศรัทธา ศีล สุตะ จาคะ ปัญญา และความสามารถ โดยการรู้จักตนเป็นหนึ่งในคุณธรรมที่สำคัญในการพัฒนาตนเองให้ดียิ่งขึ้น เช่น ความดีที่เกิดจากการค

ศีล 8 ได้ ตนเองก็จะยิ่งมีความบริสุทธิ์ยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อรู้สึกเช่นนี้ ความอยากรู้อยากเข้าใจในธรรมก็มีมาก ขึ้น จึงเกิดความขวนขวายที่จะได้ยินได้ฟังธรรม ซึ่งก็คือ “สุตะ” นั่นเอง 4. “จาคะ” เมื่อฝึกจนมีกา

การพัฒนาตนเองผ่านการฝึกอบรมตามหลักธรรม 6 ประการ ได้แก่ ศรัทธา, ศีล, สุตะ, จาคะ, ปัญญา, และปฏิภาณ ช่วยให้บุคคลมีความบริสุทธิ์และเติบโตทางจิตใจ การประเมินคุณธรรมในตนเองเป็นกุญแจสำคัญในการเดินทางสู่นิพพา

ย่อมเกิดความเปลี่ยนแปลงทั้งกาย วาจา ใจ เช่นมีควมสงบสำรวม มีความบริสุทธิ์สะอาด คอยระมัดระวัง ตนเองจากบาป และรักในการสร้างบุญบารมี สิ่งเหล่านี้เป็นคุณธรรมที่เกิดขึ้นจากการได้ฝึกฝนอบรมตนเอง ดังนั้น พระภิ

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการประเมินคุณธรรมในตัวเอง โดยเน้นถึงการประเมินจากธรรม 6 ประการ ได้แก่ ศรัทธา ศีล สุตะ จาคะ ปัญญา และปฏิภาณ การประเมินจะช่วยให้สามารถระมัดระวังการกระทำและส่งเสริมจิตใจที่ดี

ธัมมัญญูสูตร ว่าด้วยการฝึกฝนเพื่อเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 7 ประการ เป็นผู้ควรของคำนับ ฯลฯ เป็นนาบุญของ โลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ธรรม 7 ประการเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้

ธัมมัญญูสูตรว่าด้วยการฝึกฝนและพัฒนาตนเองเพื่อเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ประกอบด้วยธรรม 7 ประการ ซึ่งภิกษุต้องรู้จักธรรม อัตถะ และตน รู้จักกาลและสังคม เพื่อให้บรรลุถึงความเป็นมนุษย์ที่มีคุณธรรม โดยเนื้อหาจะกล

บุญกิริยาวัตถุสามารถจัดเข้าในไตรสิกขาได้ดังนี้ บุญกิริยาวัตถุ ทานมัย 0- สีลมัย ๐ ภาวนามัย -° ไตรสิกขา ศีลสิกขา • จิตสิกขา ปัญญาสิกขา เหตุที่จัดทานอยู่ในปัญญานั้น เพราะว่าในสัมมาทิฏฐิระดับโลกิยะข้อที่ห

บุญกิริยาวัตถุสามารถจัดเข้าในไตรสิกขาได้ผ่านการให้ทาน ศีล และภาวนา ซึ่งมีความเชื่อมโยงกับสัมมาทิฏฐิและสร้างกุศลกรรม นอกจากนี้บารมียังหมายถึงบุญที่มีความเข้มข้นมากขึ้น โดยที่การสร้างบุญกิริยาวัตถุถือเป

ถ้าจะไปสวรรค์ให้ได้ เราต้องมีหลักใจ อย่างน้อยก็ต้องศึกษาเรื่องกรรม เชื่อเรื่องกฎ แห่งกรรม เมื่อศึกษาแล้วก็ต้องเลือกละกรรมชั่ว ทำแต่กรรมดี แล้วก็ทำใจให้ใส ศรัทธาที่แท้จริง จะต้องมีหลักใจอย่างนี้ ศรัทธา

การไปสวรรค์เกิดจากการเลือกทำกรรมดีและการมีศีล ศรัทธาที่แท้จริงต้องประกอบด้วยปัญญา และไม่ได้เกิดจากความงมงาย การปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์สามารถนำไปสู่การพ้นทุกข์ได้ โดยการเว้นจากความชั่วและเหนี่ยวร